۱۳۹۱/۰۱/۰۳

اندر نشانه‌های مردانگی!

آقای محترمی که ادعای مردانگی‌ات، سقف فلک را شکافته است!
مردانگی به ریش و سبیل انبوه و زور بازو نشان دادن و کُت را کندن و برای ناموس دعوا راه انداختن و غیرت به خرج دادن و تن زدن از انجام برخی کارها به بهانه‌ی کودکانه یا زنانه بودن، نیست. این‌ها نشانه‌ی نرینه بودن است، نه مردانه بودن.
مردانگی یعنی بامرام بودن؛ بامعرفت بودن؛ رفیق و دوست بودن، دست یاری‌طلب دیگری را توی هوا قاپیدن و شانه‌ها را مأمن گرم و مهربان سر دوست ساختن، هنگامی که هوای دلش بارانی است.
مردانگی، زن و مرد ندارد؛ زنانی هستند درست با این ویژگی‌ها، با همین مشخصه‌ها؛ مردانی هم هستند بی‌بهره از حتی یکی از این صفات.
مردانگی نه آن چیزی است که تو ادعا می‌کنی و نه مختص مردان است؛ بار جنسیتی این کلمه را هم که بخواهیم حذف کنیم، در یک کلام می‌شود بامرام و معرفت بودن، بی‌هیچ توضیح اضافه‌ی دیگری.
خلاصه کنم: بویی از مرام و معرفت نبرده‌ای آقای مدعی!

۱ نظر:

  1. ادامه‌ی شکت رو می‌گرفتی یه جاهایی می‌رسیدی.
    مردانگی با تر بودن تفاوت زیادی نداره.
    زن با مرام زن بامرامه نه مرد یا زنی با صفات مردانه.

    پاسخحذف

لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!