نصیحت مادرانه

مادرم هر وقت از مرگ پدرم و فراز و نشیب‌های پس از آن حرف می‌زند، دو جمله را تکرار می‌کند:
«خوبی زندگی این است که می‌گذرد...»
و
«آدم به هر شرایطی عادت می‌کند...»

جمله‌ی اول را برای حادثه‌ی مرگ پدرم می‌گوید و دومی را برای ماجراهایی که پس از آن به سرش رفته است. همیشه وقتی شرایط زندگی دشوار می‌شود و روزگار سخت می‌گیرد، جمله‌ی اول پیش چشمم زنده می‌شود و آرامم می‌کند. و هر وقت برای یک تغییر وضعیت در زندگی دودل هستم و از خطر کردن ترسانم و از آینده‌ای که شاید دل‌آزار باشد، نگرانم، جمله‌ی دوم به یادم می‌آید و باز آرام می‌گیرم.