۱۳۹۰/۱۱/۰۷

درباره‌ی صورت‌بندی «ایران اتمی»

نویسنده‌ی وبلاگ ایمایان در مقاله‌ای که حدود ۱۰ روز پیش منتشر کرد، به صورت‌بندی مسأله‌ی «ایران اتمی» پرداخت و از وبلاگ‌نویسان خواست تا نظر خود را در مورد اسلوب طرح بحث (درستی پرسش‌ها، پاسخ‌ها و توالی و ترتیب آنها) بنویسند. من همان موقع مقاله را خواندم و در خوانش دوم، نکات خود را در حاشیه‌ی پرینت مقاله نوشتم. خوانش سوم هم در نشستی با برخی دوستان آگاه بود که آن مقاله را گروهی مطالعه کردیم و بند به بند، نقد و بررسی کردیم.

پیش‌نویس مقاله‌ی من، پنج شش روزی است که آماده است، اما دو مشکل، مانع پاکنویس کردن آنها تا امروز شده است: نخست، یک فوریت شغلی که تقریباً تمام وقت آزاد این روزهای مرا بلعیده است. دوم، وجود یک ذهنیت در بخشی از فعالان سیاسی و رسانه‌ای منتقد که برنامه‌ی هسته‌ای ایران را پروژه‌ای برای دستیابی به سلاح اتمی می‌دانند و با این مقدمه، آن را ابزار حاکمیت برای تأمین «امنیت نظام» تلقی می‌کنند. این گروه، میان «امنیت نظام» و «امنیت ایران» تفکیکی معنادار قائل شده و به دلیل مخالفت با کلیت نظام، هر عاملی را که به تقویت و امنیت آن منجر شود، مطرود دانسته و نفی می‌کنند. به گمانم بهتر است پیش از آن که به سراغ صورت‌بندی مسأله‌ی ایران اتمی برویم، موضوع «امنیت ملی» و مؤلفه‌های آن را بررسی کرده و ارتباط «امنیت نظام» و «امنیت ملی ایران» را واکاوی کنیم. روشن‌تر شدن این بحث به طرح درست موضوع «ایران اتمی» کمک بزرگی خواهد کرد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!