موضوع توسعه‌یافتگی از دو بخش کلان تشکیل می‌شود: اول، اصول ثابت و دوم الگوهای مختلف به تناسب شرایط گوناگون کشورها.
کشورهایی مانند آلمان، انگلستان و ژاپن از اصول ثابتی در توسعه‌یافتگی برخوردار بوده‌اند: دولت حداقلی، صنعتی شدن، توجه فراگیر به علم و عقلانیت، سیاست خارجی مدافع اقتصاد ملی، بخش خصوصی فعال، نظام آموزشی کاربردی، حاکمیت کارآمد در تمام سطوح نظام اجتماعی، نخبگان ابزاری منسجم، مردم پُرکار و مسؤولیت‌پذیر، دولت پاسخگو و....
اما الگوهایی که در این کشوها طی سال‌ها پرورش و تکامل یافته، یکسان نبوده و به تناسب فرهنگ و تاریخ و مقدورات هر کشور، متفاوت است. به عبارت دیگر اصول توسعه‌یافتگی جهان‌شمول بوده و از یک کشور به کشور دیگر متحول نمی‌شود، مثلاً هیچ کشوری نمی‌تواند میان صنعتی شدن یا نشدن، انتخابی داشته باشد. اما الگوهای توسعه‌یافتگی قابلیت بومی شدن دارد. به عنوان مثال، اگر چه اصل بر صنعتی شدن است، اما هر کشور می‌تواند در نوع، مراحل، کیفیت، شیوه‌ی سرمایه‌گذاری و اولویت‌بندی‌های این اصل راهبردی، برنامه‌ریزی کرده و به الگو و استراتژی بومی و ملی خود دست یابد.
● منبع:
عقلانیت و آینده توسعه‌یافتگی در ایران؛ دکتر محمود سریع‌القلم؛ نشر مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاور میانه؛ چاپ پنجم؛ تهران؛ ۱۳۸۶؛ صص ۹-۱۰
کشورهایی مانند آلمان، انگلستان و ژاپن از اصول ثابتی در توسعه‌یافتگی برخوردار بوده‌اند: دولت حداقلی، صنعتی شدن، توجه فراگیر به علم و عقلانیت، سیاست خارجی مدافع اقتصاد ملی، بخش خصوصی فعال، نظام آموزشی کاربردی، حاکمیت کارآمد در تمام سطوح نظام اجتماعی، نخبگان ابزاری منسجم، مردم پُرکار و مسؤولیت‌پذیر، دولت پاسخگو و....
اما الگوهایی که در این کشوها طی سال‌ها پرورش و تکامل یافته، یکسان نبوده و به تناسب فرهنگ و تاریخ و مقدورات هر کشور، متفاوت است. به عبارت دیگر اصول توسعه‌یافتگی جهان‌شمول بوده و از یک کشور به کشور دیگر متحول نمی‌شود، مثلاً هیچ کشوری نمی‌تواند میان صنعتی شدن یا نشدن، انتخابی داشته باشد. اما الگوهای توسعه‌یافتگی قابلیت بومی شدن دارد. به عنوان مثال، اگر چه اصل بر صنعتی شدن است، اما هر کشور می‌تواند در نوع، مراحل، کیفیت، شیوه‌ی سرمایه‌گذاری و اولویت‌بندی‌های این اصل راهبردی، برنامه‌ریزی کرده و به الگو و استراتژی بومی و ملی خود دست یابد.
● منبع:
عقلانیت و آینده توسعه‌یافتگی در ایران؛ دکتر محمود سریع‌القلم؛ نشر مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاور میانه؛ چاپ پنجم؛ تهران؛ ۱۳۸۶؛ صص ۹-۱۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!