میرحسین عزیز!تمام بیانیه‌ی سیزدهمت به کنار؛ افتخارم به رأیی که به نام تو در 22 خرداد به صندوق ریختم و مباهاتم به فریادهایی که در حمایت از تو سر دادم، صد چندان شد وقتی دیدم درباره‌ی جشن و سرور به مناسبت هفتم مهرماه سالگرد تولدت این گونه نوشته‌ای که:
مبارزه امری مقدس است، اما دائمی نیست. آنچه دائمی است زندگی است.... زندگی ادامه دارد و افراد موقتی هستند. هر جمعی و جماعتی كه سرنوشت خود را به بود و نبود كسان پیوند زدند سرانجام - حداقل با فقدان او - سرخورده شدند. هرگاه مردمی برای تنی یا افرادی از همراهان عادی خود امتیازات بی‌دلیل قائل شدند سرانجام تشخیص عقلانی خود را در مقابل خواست آنان واگذار كردند و به جاه‌طلبان مجال دادند كه در آنان طمع كنند.
مردمی كه می‌خواهند سرپای خود بایستند و حیاتی كریمانه را تجربه كنند جا دارد كه از نخستین قدم‌هایی كه به ناكامی‌‌شان می‌انجامد با بیشترین دقت‌ها پیشگیری كنند. تولد اینجانب نه هفتم مهر كه روز آشنایی با شماست. حتی اگر روز هفتم مهر به دنیا آمده بودم نیز جا نداشت حركت شما به كیش شخصیت آلوده شود. امیدوارم این كلمات مرا صمیمانه و از سر نگرانی و نه یک شكسته نفسی بی‌حقیقت و تعارف‌‌گونه تلقی كنید.
افزونه:
نامه‌ی دوم مهدی کروبی عزیز خطاب به هاشمی رفسنجانی؛ همین نامه‌هاست که ماهیت هاشمی را برای جنبش سبز روشن می‌کند و برای فردا جای هیچ عذر و بهانه‌ای باقی نمی‌گذارد.
هیچ نظری موجود نیست:
نظرات جدید مجاز نیستند.